پایش محیط کار

پایش، طراحی یکسری فعالیتهای تکراری، منظم و پیشگیرانه بمنظور انجام اقدامات
اصالحی بوده، که نباید با روشهای تشخیصی اشتباه گرفته شود. واژه پایش بیولوژیک برای
اولین بار در سمیناری با عنوان “اندازهگیری و ارزیابی ترکیبات شیمیایی و متابولیتها در
بافتها، ترشحات، مدفوع و هوای بازدم، برای ارزیابی مواجهه و ریسک سالمتی در مقایسه
0 با یک مرجع مناسب” که بهصورت مشترک توسط انجمن اقتصاد اروپا
موسسه ملی بهداشت و ایمنی شغلی
و اداره ایمنی و بهداشت شغلی امریکا
در لوکزامبورگ برگزار شد، مطرح گردید. مطابق با تعریف، پایش
بیولوژیک سنجش غلظت یک ترکیب شیمیائی یا متابولیتهای آن در ماتریکسهای
بیولوژیک بوده و امکان ارزیابی مواجهه کارگران با مواد شیمیایی موجود در محیط کار را از
طریق اندازهگیری نشانگرهای مناسب در نمونههای بیولوژیک )شامل ادرار، خون و هوای
بازدم( در زمانهای مشخص، فراهم مینماید. مراقبت بهداشتی نیز در سمینار فوق الذکر
چنین تعریف گردید: “آزمایشات دورهای پزشکی- فیزیولوژیک کارگران مورد مواجهه، با
هدف حفظ سالمت و پیشگیری از بیماری”. پایش بیولوژیک و مراقبت بهداشتی
بخشهایی از یک زنجیره بههم پیوسته میباشند که دامنه آن میتواند از اندازهگیری
ترکیبات شیمیایی یا متابولیتها در بدن از طریق ارزیابی تاثیرات بیوشیمیایی و سلولی، تا
آشکارشدن اختالالت برگشتپذیر در اندامهای حیاتی متغییر باشد. به این موضوع بایستی
توجه ویژهای نمود که تشخیص بیماری پس از وقوع، خارج از حوزه این ارزیابی میباشد.